دانلود تحقیق زندگی وآثار چارلی چاپلین

حالا فکر می کنم با بازی در نقش فقراثروتمند هستم

نام چارلي چاپلين براي بسياري از مردم جهان مترادف با مفهوم «سينما» مي‌باشد. به عبارتي مي‌توان اين هنرمند نابغه قرن بيستم را كه دقيقا صد سال است در اقصي نقاطاين كره خاكي، مرد و زن و كوچك و بزرگ را از هر فرهنگ و زبان و آيين مي‌خنداند،عصاره و سمبل هنر هفتم دانست.

ويژگي‌هاي بسياري مي‌تواند اين معني را به عنوانهنرمند قرن براي سرچارلز اسپنسر چاپلينقرار دهد؛ او نويسنده، كارگردان،بازيگر، تهيه‌كننده، تدوين‌گر، آهنگساز، طراح رقص و...
و صاحب تجربه و آگاهي درشاخه‌هاي گوناگون هنر مانند نقاشي و مجسمه‌سازي و... بود. او فيلمساز و بازيگرمحبوب چندين نسل شيفتگان پرده نقره‌اي بود كه در انتقال دوران صامت سينما به ناطق،از محبوبيتش كاسته نشد. او را حتي كودكان و بچه‌هايي كه جز فيلم‌هاي كارتون وانيميشن انگيزه ديگري براي تماشاي تلويزيون و يا رفتن به سينما ندارند، نيز دوستدارند.
سينماي چارلي چاپلين از يك سو پرطرفدارترين و پربيننده‌ترين فيلم‌ها رابر پرده برده و از ديگر سو همواره در نظرخواهي منتقدين و كارشناسان سينمايي دردرجات بالاي ليست برترين فيلم‌هاي تاريخ سينما قرار گرفته است.
سينماي چاپليننمونه و الگوي تمام‌عيار يك سينماي استاندارد مي‌باشد كه هنر و صنعت، تجربه و دانشو مخاطب خاص و عام را در كنار يكديگر مي‌نشاند. چاپلين برخلاف اغلب تصورات رايجتنها يك كمدين و كمدي‌ساز نبود بلكه تعدادي از تاثيرگذارترين تراژدي‌هاي تاريخسينما را بر نوار سلولوييد ثبت كرد.
تنهايي ولگرد در آن دايره خالي نماي پايانيفيلم «سيرك»، حس دوگانه دختر گلفروش نسبت به چارلي در صحنه آخر فيلم «روشنايي‌هايشهر»، گريز چارلي و نامزدش در پلان آخر فيلم «عصر جديد»، مرگ چارلي در باله آخرينفيلم «لايم لايت»، جدايي اجباري آرايشگر و نامزدش در انتهاي فيلم «ديكتاتور بزرگ» و... همگي حكايت از همين تراژدي‌هاي انساني دارد.
اينك در آستانه 115 سالگيچارلي چاپلين و در حالي كه حدود 30 سال از مرگش مي‌گذرد هنوز نام و ياد و آثارش درذهن و خاطره و بر پرده سينماها و صفحه تلويزيون‌ها حضور دارد و مردم را متاثرمي‌سازد.

خبر تاسيس موزه چارلي چاپلين يك غافلگيري براي همه دوستداران اين هنرمندبزرگ و تمامي علاقه‌مندان سينما در سراسر دنيا بود. اين‌كه محل زندگي وي در 25 سالپاياني عمرش به موزه‌اي از آثار و يادگارهاي وي بدل خواهد شد و مي‌تواند با در معرضديد عموم قرار گرفتن، همه را به سفري در طول تاريخ سينما ببرد .

موزه چارلي چاپلين در منزل شخصي وي به نام «مانوار دوبان» واقعدر كورسيه سوييس كه پس از تبعيد از آمريكا در سال 1953 خريداري كرد، ايجاد مي‌گردد.
«مانوار دوبان» در منطقه‌اي خوش آب و هوا به نام «ويوی» در سال 1838 توسط يكخانواده فرانسوي صاحب كارخانه پارچه‌بافي ساخته شد، يعني قدمت آن به 165 سالمي‌رسد.
مايكل چاپلين مي‌گويد: «پدرم به همراه همسرش يعني مادرم اونا اونيل ومن و جرالدين حدود 6 ماه در لندن زندگي كرد و بعد به سوييس آمد و در لوزان در هتليبه نام بوريواژ كه يكي از 3 هتل معروف دنياست و معمولا اشخاص مهم مانندرييس‌جمهورها و امثال آن‌ها در آن اقامت مي‌كنند، ساكن شد ولي به دليل اين‌كه مادرمحامله بود، پدر تلاش بسياري كرد تا خيلي سريع مكان مناسبي براي زندگي پيدا كند وبالاخره به «مانوار دوبان» ‌رسيد.»
«مانوار دوبان» باغ بزرگي به مساحت حدود 14هكتار همراه با درختان سر به فلك‌كشيده و چشم‌اندازهاي زيبايي از طبيعت سوييس داردو چاپلين در همان ابتداي سكونتش در اين مكان اقدام به ساخت استخري هم در جنوب آننمود. اما اين استخر شكل عجيب و غريبي دارد و برخلاف اغلب استخرها، مثلثي است. مايكل درباره اين عجيب‌بودن مي‌گويد: «پدرم در همان اوايل كار به خاطر ما قصد احداثاستخري را در زمين‌هاي «مانوار دوبان» نمود و يادم هست كه يك روز مقاطعه‌كاري كه آناستخر را مي‌ساخت، پدرم را صدا كرد و گفت براي ساخت ضلع چهارم استخر به يك مانع وريشه درختي برخورد كرده است و اگر بخواهد حتي گوشه‌اي از ريشه آن درخت را بزند ممكناست همه آن درخت كهنسال خشك شود ولي مي‌تواند با حفظ آن درخت، استخر را به شكل مثلثبسازد. پدرم هم بدون ترديد دستانش را مانند رهبر اركستر به سمت مقابل حركت داد وگفت بگذار اين درخت در اين‌جا آرامش داشته باشد.»

از مايكل مي‌پرسم فكر به وجود آوردن يك موزه درباره چارلي چاپلين از چهزماني به وجود..